Op 10 april 1874, een mooie voorjaarsdag, gaven Eduard Walg en Klaartje Blok elkaar het jawoord in Ouderkerk aan den IJssel. Met dat jawoord begon de familie Walg. Al snel kwamen er kinderen; in totaal zeven. Ook zij stichtten hun eigen gezinnen. Rond 1940 was de familie Walg uitgegroeid tot meer dan 35 nakomelingen.

En toen kwam de oorlog.

Na de oorlog bleek dat de familie Walg vrijwel volledig was uitgeroeid. Slechts enkelen overleefden de vijf verschrikkelijke jaren onder het nazibewind. Van de anderen bleef alleen hun naam over. Hun namen zijn opgeschreven op grote rollen papier, en gebundeld in het boek De 102.000 namen—tussen alle andere slachtoffers van de Holocaust. Anonieme namen.

Maar achter die namen schuilen levens. Levens vol liefde, werk, hobby’s. Levens vol verhalen.

Op deze website probeer ik, met behulp van gevonden archiefstukken, de levens van al deze mensen te reconstrueren. Wie waren zij? Wat deden ze in het dagelijks leven? En wat is er met hen gebeurd in die donkere oorlogsjaren?

Op dit moment is de website nog vrij leeg; ik sta nog aan het begin van mijn onderzoek. Stap voor stap zal de site groeien, en zal de familie Walg steeds meer uit de anonimiteit treden. Hun verhalen zullen laten zien dat de familie Walg een heel gewone, maar toch bijzondere familie was. Een familie uit de Nederlandse middenklasse, zoals er duizenden waren.

Met één verschil: de familie Walg was Joods.
En dat werd hun doodvonnis.